Тауҙа бик уҫал эттәр менән көтөүселәр һарыҡ көткән. Уларҙың эргәһенән үтеп китергә кешеләр ҡурҡып торған. Бер көн юлаусы, һарыҡтар күренмәгәс, шул тирәләге юлдан барырға уйлаған. Аҙмы-күпме хәрәкәт иткәс, малҡайҙар күҙгә ташланған. Әммә, кире боролорға һуң була. Эттәр өрөп килеп тә етә, уны уратып, ташланырға йыйына. Мысафир: “Нимә булһа ла булыр”- ти ҙә ергә бер хәрәкәтһеҙ сүгеп ултыра. Эттәр уға яҡынайып, туҡтап ҡала. Шул мәл көтөүселәр уның янына килеп етә. “Һин дөрөҫ эшләгәнһең, хәрәкәтһеҙ генә тыныс ултырып. Шуға иҫән ҡалғанһың”,- тигәндәр.